(Lavandula angustifolia)
Ta niewielka krzewinka z wąskimi, owłosionymi liśćmi i dekoracyjnymi fioletowymi kwiatami pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, gdzie rośnie zarówno dziko, jak i jest uprawiana. Jako przyprawę stosuje się w niewielkim zakresie suche liście lawendy, natomiast cała roślina ma przede wszystkim walory ozdobne i zapachowe. Używana jest także w kosmetyce. Półcienne woreczki z lawendą wkłada się do szafy (przeciw molom), kąpiele z jej dodatkiem działają łagodząco i antyseptycznie. Świeże liście są oryginalnym dodatkiem do zup czy masła ziołowego. Anglicy cenią ją jako dodatek do męs.
Uprawa:
Lubi miejsca słoneczne i ciepłe. Kwitnie od lipca do września. Aby utrzymać zwartą formę, poleca się przycinać roślinę bezpośrednio po kwitnieniu. Na susz ścinamy kwitnące wierzchołki pędów.
Podlewanie:
Nie lubi nadmiaru wody, jest kserofilem - w naturze rośnie na suchym, kamiennym podłożu.
Nawożenie:
Kilka razy w okresie wegetacji można zastosować nawóz o niewielkim (0,1%) stężeniu.
Przesadzanie:
Wiosną, do większych doniczek, nie uszkadzając korzeni, koniecznie w wapienne, przepuszczalne podłoże.
Rozmnażanie:
Z nasion - najlepiej, gdy przejdą one na okres stratyfikacji, tzn. okres chłodu (6-8⁰C), w wilgotnym podłożu. Do doniczek z podłożem (piasek z torfem) wysewamy nasiona, podlewamy, umieszczamy w chłodnej piwnicy lub lodówce na 3 miesiące. Po tym czasie przenosimy je w ciepłe miejsce, gdzie nasiona kiełkują. Rozmnażanie z sadzonek pędowych w okresie letnio-jesiennym jest łatwiejsze i skuteczniejsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz